Adżanta (Ajanta)

Miejscowość w Indiach na wyżynie Dekan w stanie Maharasztra, gdzie w 1819 roku odkryto nad rzeką Waghorą zespół dawnych grot buddyjskich z unikalnymi malowidłami. Należą one do najciekawszych miejsc w Indiach i znajdują się na liście zabytków UNESCO. Groty wykuto prawdopodobnie pomiędzy III wiekiem p.n.e. a VII wiekiem n.e. Adżanta była wówczas kwitnącym ośrodkiem buddyzmu. Dotychczas odkryto 30 grot, które dzielą się na czajtje – świątynie, a także wihary – gdzie mnisi mieszkali. Groty swą światową sławę zawdzięczają pięknym freskom, które zachowały się głównie w czterech czajtjach. Freski przedstawiają różnorodną tematykę, między innymi: sceny z buddyjskich legend, życie Buddy, postacie Bodhisattwów, dworskie sceny rodzajowe, tancerki, muzykantki. Malowidła urzekają pięknem i są unikalnymi dziełami sztuki. Należą do klasycznego stylu malarstwa indyjskiego, którego wpływy zaznaczyły się wszędzie, gdzie docierał buddyzm, czyli aż po Japonię. Oprócz fresków w kilku grotach zachowały się piękne rzeźby.

Do Adżanty najlepiej wejść rano, kiedy nie ma jeszcze tłumów turystów. Zwiedzając zespół grot nie warto się śpieszyć. Poszczególne groty są ponumerowane.

Transkrypcja: Ajanta, Adżanta lub Adźanta (pisownia spolszczona).

Najważniejsze miejsca do zobaczenia: groty numer – 1, 2, 4, 9, 16, 17.

Pozostałe miejsca: pozostałe groty; punkt widokowy.

Zalecany minimalny czas pobytu: 6-7 godzin.

Na zdjęciu: posąg Buddy we wnętrzu jednej z wihar.

Tekst: Jarosław Poniewiera

Literatura:

Albanese M., Starożytne Indie. Sztuka, religia i życie codzienne, Ediciones Folio S.A., Barcelona 2008 Auboyer J., Sztuka Indii, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1975 Jakimowicz A., Sztuka Indii. Szkice, Wiedza Powszechna, Warszawa 1967 Mitra D., Ajanta, Archeological Survey of India, New Delhi 1996