Baalbek

Miejscowość w dolinie Bika (Bekaa) w Libanie, w której znajdują się imponujące pozostałości najważniejszego rzymskiego sanktuarium na Bliskim Wschodzie – świątyni Jowisza Heliopolitańskiego.

W pierwszych wiekach naszej ery Baalbek nosił nazwę Heliopolis („miasto Słońca”). W miejscu tym prawdopodobnie znajdował się starszy ośrodek kultu bóstw semickich. Rzymianie wznieśli tu w I oraz II wieku ogromny kompleks świątynny, który obejmował trzy świątynie: Jowisza, Bachusa i Wenery (Wenus). Świątynia Jowisza była największą budowlą sakralną w całym Imperium Rzymskim. Do dziś można podziwiać zachowane kolumny o średnicy ponad dwóch i wysokości dwudziestu dwóch metrów. W średniowieczu Arabowie ufortyfikowali Baalbek, a na obrzeżach świątyni Bachusa wznieśli obronny fort, wykorzystując do budowy wiele dawnych bloków kamiennych. Dziś koło świątyni Bachusa wznosi się baszta z czasów Mameluków (XV w.).

Ruiny w Baalbeku należą obecnie do najlepiej zachowanych starożytnych budowli w świecie śródziemnomorskim. Robią ogromne wrażenie nawet na osobach, które już wcześniej widziały wiele innych miast i obiektów z tego okresu. Kompleks świątynny jest wpisany na listę zabytków UNESCO.

Najważniejsze miejsca do zobaczenia: świątynie Jowisza, Bachusa i Wenery (Wenus) oraz budowle z czasów arabskich.

Pozostałe miejsca: w pobliżu świątyń znajdują się pozostałości rzymskiej kolumnady z ciekawie zachowanymi fragmentami bram i łuków.

Zalecany minimalny czas pobytu: 3 godziny.

Literatura:

Gawlikowski M., Sztuka Syrii, Wydawnictwo Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1976

Świątynia Bachusa w Baalbeku, Liban