Image
Qasr Ibn Wardan (قصر أبن وردان) to warowny kompleks położony na pustyni Syryjskiej ok. 60 km na północny wschód od Hamy. Wzniesiony z rozkazu bizantyjskiego Cesarza Justyniana I Wielkiego (527–565 r. n. e.) w latach 561-564 jako część linii obronnej przed sasanidzką Persją, linię tą tworzyły również Rasafa i Halabiyya.
Unikalny styl budowli został imprtowany wprost z Konstantynopola i nie znajduje żadnych analogii wśród innych zabytków w Syrii. Styl architektoniczny wybrano nieprzypadkowo, miał być manifestacją władzy cesarskiej i umacniać ją wśród okolicznych plemion beduińskich. Bloki bazaltowe sprowadzano z daleka, marmurowe kolumny i ich kapitele pochodzą zaś prawdopodobnie z Apamei. Kompleks składał się z koszar, pałacu i kościoła.
Po budynku koszar, które miały rozmiary pałacu nie pozostały prawie żadne ślady.
Pałac był prawdopodobnie rezydencją gubernatora. Zbudowany jest z naprzemianległych warstw czarnego bazaltu i żółtych cegieł. Ma kwadratowy kształt, przestrzeń pałacu jest symetrycznie zorganizowana wokół otwartego dziedzińca. Najlepiej zachowała się południowa fasada i skrzydło pałacu mieszczące salę audiencyjną. W północnym narożniku odnaleziono ślady stajni a we wschodniej części niewielką łaźnię. Funkcje pomieszczeń wskazywały rzeźbione kamienie.
Trójnawowy kościół stoi na zachód od pałacu i jest architektonicznie podobny do niego, ale nieco mniejszy. Pierwotnie był nakryty dużą kopułą z której pozostały jedynie pendentywy, charakterystyczne dla ówczesnej techniki bizantyjskiej. Z trzech stron kościół miał na piętrze galerie dla kobiet, z czwartej strony, od wschodu, zamknięty był półkolistą apsydą.
Najważniejsze miejsca do zobaczenia: pałac, kościół.
Zalecany minimalny czas pobytu: 0,5 godziny.